qəbzə

is. <ər.> Bir şeyin tutulacaq yeri, qulpu, dəstəsi. Qılıncın qəbzəsi. – Zakirin qətlinə bəsdir nigahın; Əl vurma, qəbzeyixəncər istəməz. Q. Z.. Qılınc və xəncərlərin gümüş qəbzələri, tüfənglərin bəndləri sönük parıltı saçırdı. Ç.. Ələmdar titrəyən əlini xəncərinin qəbzəsinə apardı. S. R..